W pochmurno mglistej aurze, na miejscu spotkania czekały dwie osoby. Pomimo mojego spóźnienia nie było jeszcze organizatora, który pojawił się niedługo po mnie. Niezanosiło się żeby ktoś jeszcze dojechał, więc wyruszyliśmy w czterech: Zbyszek (przewodnik), Wiesiek, Zbyszek i ja.
Wyruszyliśmy wałem wzdłuż kanału Raduni. Po drodze odbiliśmy na chwilę, żeby obejrzeć Park Oruński. Za Llipcami odbiliśmy w ul. Borkowską (tędy będzie biegła obwodnica południowa), którą opuszczamy Gdańsk i przez pustkowia docieramy do Rotmanki. Dalej Straszyn i zaczynamy podjazdy, które towarzyszą nam aż do Sulmina. Po drodze mijamy elektrownię wodną w Straszynie i Bąkowo. Z Sulmina prosto nad jezioro Otomińskie, gdzie zrobiliśmy odpoczynek w promieniach słońca.
Rozgrzewka wykonana, więc można zacząć jazdę na poważnie – wjeżdżamy na czarny szlak. Na początek piaszczysty podjazd, potem chwila lepszą i skręt na nierówne ścieżki. Po paru kilometrach jednak zgubiliśmy szlak i trafiliśmy na niebieski, którym dojechaliśmy do Kokoszek, gdzie się oba szlaki łączą. Dalej przez Matarnię i Złotą Karczmę dojeżdżamy do TPK. Na początek łagodnie – zjazdy, potem mocno pod górę, gdzie tylko ja podjechałem (paliło w nogach, oj paliło). Inni narzekali na uślizgi koła lub stabilność roweru. Cóż, czasem wystarczy patyk, który wypadnie z pod koła i traci się przyczepność lub rytm, ale to tylko wymówki 
Skoro namęczyliśmy się na podjeździe, to trzeba było zjechać. Stok był bardziej nachylony, a pod liśćmi czaiły się gałęzie i hopki, a na dole czekało błoto. Potem chwila odpoczynku po płaskim, nasłonecznioną zachodnią stroną Doliny Radości. Następnie szlak skręca w głąb lasu, jeszcze tylko mijamy starą skocznię narciarską i znowu wspinamy się ścieżką wijącą się po zboczu. Końcówka była zbyt stroma i trzeba było podejść.
I tak ciągle w górę i w dół. Po drodze minęliśmy jeszcze Wzniesienie Marii, Drogę Nadleśniczych, Reja, Łysą Górę. Podjazdy bywały ciężkie, a na zjazdach trzeba było się ciągle koncentrować, bo liście maskowały dołki, korzenie i inne przeszkody. Na szczęście było sucho i liście nie zmieniły się w śliską breję. Zakończyliśmy przy molo w Gdańsku.
Pogoda dała słońce, szlak widoki, a my rowery i humor. Czegoś więcej potrzeba na udaną wycieczkę?
tekst i zdjęcia: Marek Kwiatkowski „Bono”
sfalt=niewiele
dystans=100
kondycja=normalna
profil=niski
trud=niski
m=Lipce
m=Straszyn
m=Sulmin
m=Bąkowo
szlak=czarny
atrakcja=morze
typ=rowerowy
