Każdy rowerzysta jeżeli wybiera się w trasę to powinien zaopatrzyć się odpowiednie narzędzia, aby nie było żadnych niespodzianek, czyli rower powinien mieć zapasową dętkę oprócz tego łatki i klej, papier ścierny lub tarka służąca do oczyszczenia miejsca, gdzie uchodzi powietrze. Pierwszą czynnością po przebiciu koła to jest oczywiście zatrzymanie się. Nie wolno jeździć bez powietrza z dwóch bardzo ważnych powodów. Po pierwsze można w ten sposób bardzo łatwo wykrzywić felgę, a po drugie można poprzecinać felgą oponę. Oczywiście za pomocą dwóch łyżek zdejmujemy oponę, aby się dostać do dętki. Następnie może być problem z lokalizacją przebicia, jeżeli znajdziemy jakiś zbiornik z wodą to problemu nie będzie a gdy jej nie znajdziemy to musimy napompować dętkę dość mocno i przykładając ją do buzi, możemy czasami znaleźć przebicie. A gdy już znajdziemy

to miejsce, powinno ono dokładnie oczyszczone posmarowane cienką warstwą klejem i należy parę minut odczekać a wówczas przykleić, docisnąć przez minute łatkę do dętki.

Może być taka sytuacja, że złapałeś gumę a nie masz pompki ani łatek. Musisz wrócić do domu na piechotę lub jechać na sflaczałej oponie. Jazda na rowerze w tej sytuacji stwarza zagrożenie, że zniszczysz sobie nie tylko oponę, ale i obręcz. Jednak są sposoby, które pozwalają zminimalizować straty. Spróbuj wypełnić oponę trawą czy liśćmi. Wyłóż dokładnie oponę, a następnie zamontuj ją na obręczy. Dzięki temu zabiegowi jazda będzie bezpieczniejsza, gdyż opona nie będzie przemieszczać się na boki na zakrętach.
powodzenia

Następnie narzędzie jakie powinieneś ze sobą zabrać to przede wszystkim klucze. Jakie klucze to już zależy od typu roweru.

W starszych typach potrzebne będą klucze płaskie o rożnych wymiarach takie jak na rys.

Tego typu klucze powinny wystarczyć do naprawy roweru. Natomiast w nowszych typach wystarczy jeden zestaw kluczy imbusowych. W komplecie tym w zasadzie znajdują się wszystkie imbusy, które są potrzebne do napraw wraz z imadełkiem do łączenia łańcucha.

Dodatkowym bardzo zresztą ważnym wyposażeniem są łyżki do ściągania opon, następnie rozkuwasz do łańcucha, pompka, kilka ogniw od łańcucha. To są podstawowe narzędzia bez których nie wyruszaj w trasę.

Oświetlenie

oświetlenie, odblaski – jak używać? Jeżeli jeździsz wieczorami lub w nocy to nieodzowne jest oświetlenie roweru, czyli przednie nie migające o kolorze białym, lampka halogenowa o sile światła co najmniej 700 kandeli, z tyłu czerwone . Bardzo ważnym elementem bezpieczeństwa są odblaski z przodu z boku i z tyłu.

Niektóre firmy w tej chwili uzbrajają swe artykuły w odblaski różnego rodzaju. Odpowiednie ubranie oraz kask Pełny komfort jazdy zapewni Ci ubranie kolarskie, które jest materiałem oddychającym nieprzewiewnym i odporny na deszcz a więc nie pocisz się w czasie dużego wysiłku. Nie rób tego typu zakupów na rynku albo w Lidlu, bo to są materiały bardzo zlej jakości. Takie ubrania kupuj zawsze w sklepach rowerowych i z górnej półki. No i najważniejszy moim zdaniem element wyposażenia to kask , który ma zabezpieczać nasze głowy. Kupuj kaski znanych firm a nie jakieś no name.
Kask rowerowy zbudowany jest najczęściej z mocno sprasowanego styropianu. Jest bardzo lekki, przewiewny (posiada liczne otwory) dzięki czemu nie doprowadza do dyskomfortu podczas jazdy.

Konserwacja łańcucha

Jak konserwować łańcuch i cały napęd?Początkujący rowerzyści często nie mają dostatecznej wiedzy, umiejętności albo też chęci do samodzielnej naprawy części rowerowych. Zamiast tego wielu z nas udaje się do specjalistycznego serwisu rowerowego. Warto byłoby jednak własnoręcznie zadbać o wykonanie najprostszych czynności związanych z rowerem. Jedną z nich jest konserwacja łańcucha rowerowego.Przede wszystkim zacznij od dokładnego umycia benzyną ekstrakcyjną lub innymi środkami czyszczącymi. Niektórzy używają do tego celu np. „Ludwik” jest to sprawdzony sposób, rzeczywiście dokładnie usuwa brud a jeszcze inni używają WD40, to już jakieś wielkie nieporozumienie. Ten środek można raczej zaliczyć do odrdzewiaczy, ale nie do mycia i smarowania łańcucha. Po dokładnym umyciu należy wysuszyć łańcuch i nasmarować odpowiednim specyfikiem.Następną czynnością jaką należy wykonać to konserwacja kasety lub wielotrybu. Tak jak poprzednio dokładnie umyć, wysuszyć i taki element jest gotowy do użytku.

Gdzie jeździć– czy można jeździć po ulicy lub po chodniku?Ruch pojazdów – przepisy dodatkowe o ruchu rowerów, motorowerów oraz pojazdów zaprzęgowych

Art. 33.

1. Kierujący rowerem jednośladowym jest obowiązany korzystać z drogi dla rowerów lub z drogi dla rowerów i pieszych. Kierujący rowerem korzystając z drogi dla rowerów i pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustępować miejsca pieszym. 1a) W razie braku drogi dla rowerów lub drogi dla rowerów i pieszych kierujący rowerem jednośladowym jest obowiązany korzystać z pobocza, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 5, a jeżeli nie jest to możliwe – z jezdni.
2. Dziecko w wieku do 7 lat może być przewożone na rowerze pod warunkiem, że jest ono umieszczone na dodatkowym siodełku zapewniającym bezpieczną jazdę.

Kierującemu rowerem lub motorowerem zabrania się: 1) jazdy po jezdni obok innego uczestnika ruchu, 2) jazdy bez trzymania co najmniej jednej ręki na kierownicy oraz nóg na pedałach lub podnóżkach, 3) czepiania się pojazdów.

Na przejeździe dla rowerzystów, kierującemu rowerem zabrania się: 1) wjeżdżania bezpośrednio przed jadący pojazd, 2) zwalniania lub zatrzymywania się bez uzasadnionej przyczyny.

Korzystanie z chodnika lub drogi dla pieszych przez kierującego rowerem jednośladowym, jest dozwolone wyjątkowo, gdy: 1) opiekuje się on osobą w wieku do lat 10 kierującą rowerem, lub 2) szerokość chodnika wzdłuż drogi, po której ruch pojazdów dozwolony jest z prędkością większą niż 60 km/h, wynosi co najmniej 2 m i brak jest wydzielonej drogi dla rowerów.

Kierujący rowerem korzystając z chodnika lub drogi dla pieszych jest obowiązany jechać powoli, zachować szczególną ostrożność i ustępować miejsca pieszym.

Kierujący rowerem może jechać lewą stroną jezdni na zasadach określonych dla ruchu pieszych w przepisach art. 11 ust. 1-3, jeżeli opiekuje się on osobą kierującą rowerem w wieku do lat 10.

Amortyzator w rowerze- co on daje?

Amortyzator stosowany jest w pojazdach celem stłumienia odbicia kół, czyli pochłonięcia energii zgromadzonej w elementach resorowania w momencie maksymalnego ich ugięcia, czyli kompresji. Krótko rzecz ujmując, amortyzator musi skutecznie wykluczyć zjawisko „kozłowania” kół
Poniższa tabelka przedstawia w przybliżeniu zakres skoku adekwatny do odpowiedniej dyscypliny kolarstwa.

• Skok	Przeznaczenie widelca	Rodzaj roweru
  do 60 mm	trekking	hardtail
  80 mm	wyścigi cross country, maratony	hardtail
  80–100 mm	cross country, maratony, turystyka	hardtail, full suspension
  100–140 mm	all mountain, enduro	full suspension
  100–110 mm	4X, dual, dirt	hardtail
  140–170 mm	freeride	full suspension
  >170 mm	downhill	full suspension

Zależność pomiędzy stylem jazdy a skokiem jest bardzo prosta: im ostrzej jeździmy w trudnym terenie, tym większy skok amortyzatora jest nam potrzebny.

Jak się odżywiać

Popularne porzekadło mawia, że „jesteśmy tym, co jemy”. W przypadku sportowców zyskuje ono jeszcze bardziej na znaczeniu. Bez prawidłowo zbilansowanej diety nie ma możliwości osiągnięcia wysokiego wyniku sportowego. Nawet jeśli nie zależy nam na walce o medale, to włączenie podstawowych wskazówek żywieniowych do swego codziennego planu dnia, może przynieść sporo korzyści.

Najważniejsze w odżywianiu sportowców wytrzymałościowych (czyli również kolarzy) są węglowodany. Powinny one stanowić 60-70% wszystkich kalorii, które spożywamy. Przykładowe produkty o dużej zawartości węglowodanów to: makaron, ryż, kasza, ziemniaki, pieczywo (najlepiej z pełnego przemiału, gruboziarniste), owoce, warzywa, soki, dżemy, jogurty, miody itp.

Śniadanie przed wyjazdem powinno się składać właśnie z węglowodanów. Należy przy tym pamiętać, aby nie łączyć ich w dużych ilościach z białkami (mięso, sery, warzywa strączkowe), gdyż takie połączenie jest ciężkostrawne. Warto dodać, że typowy polski obiad, czyli ziemniaki+mięso+warzywa to nie wskazane dla żołądka. Często po zjedzeniu takiego posiłku czujemy się ospali z tego powodu, że organizm całą energię poświęca na trawienie. Zajmuje ono nawet 8 godzin, podczas gdy lekkostrawny posiłek wchłaniany jest już w ciągu godziny. Dlatego sportowcom zaleca się przede wszystkim dania, które nie są połączeniem tych składników. Zachowują oni w ten sposób więcej energii na sam trening.

W trakcie wyprawy

W trakcie wyjazdu rowerowego, jeżeli trwa on ponad 2 godziny, również musimy dostarczać organizmowi energii, pochodzącej głównie z węglowodanów. Najważniejszym posiłkiem przed wyjazdem jest oczywiście śniadanie, które nie powinno być zbyt obciążające żołądek. Takim odpowiednim posiłkiem jest porcja musli z mlekiem i do tego herbata, ale jednak bez kawy. Oprócz tego można jeszcze spożyć kanapki z serem czy jakąś wędliną przekładana pomidorem. A jeszcze lepszy jest zamiast herbaty sok pomidorowy w którym to znajduje się magnez zabezpieczający przed kurczami mięśni.

Spalane są również tłuszcze, ale nasze zapasy są wystarczające i nie musimy ich dostarczać podczas treningu. Zaczynamy na ok. 60 minut po starcie i potem jemy regularnie, co 30-40 minut. Przykładowe rodzaje pokarmu to: batony i żele energetyczne; bułeczki/biszkopty z miodem, kremem czekoladowym lub dżemem; owoce zwykłe (dojrzałe banany) i suszone (figi, daktyle).  Dodatkowo należy pić co 15-20 minut w małych ilościach (ok. 100ml). Najlepiej działa napój izotoniczny. Jest to rodzaj płynu, w którym stosunek cząstek „stałych” do wody jest identyczny, jak w płynach ludzkiego organizmu. Dzięki temu wchłania się on w całości, z optymalną prędkością uzupełniając nie tylko poziom wody, ale również witaminy i substancje mineralne. Szczególne znaczenie ma to w okresie letnim, kiedy w trakcie upałów wraz z potem wydalane jest mnóstwo elektrolitów. Po zakończeniu wycieczki również warto zjeść obfity posiłek węglowodanowy, w celu uzupełnienia strat energii. Dopiero wieczorem powinno się spożywać pokarmy białkowe, aby w nocy mięśnie czerpały z nich energię do regeneracji. Tak postępują zawodowcy, ale również zwykłym amatorom takie wskazówki posłużą, choćby do lepszego samopoczucia.

Najważniejszym posiłkiem przed wyjazdem jest oczywiście śniadanie, które nie powinno być zbyt obciążające żołądek. Takim odpowiednim posiłkiem jest porcja musli z mlekiem i do tego herbata, ale jednak bez kawy. Oprócz tego można jeszcze spożyć kanapki z serem czy jakąś wędliną przekładana pomidorem. A jeszcze lepszy jest zamiast herbaty sok pomidorowy w którym to znajduje się magnez zabezpieczający przed kurczami mięśni.

Na drugie śniadanie można przygotować kanapki z owoców, warzyw i soków. Na natomiast na drogę najlepiej brać bułki z miodem lub dżemem, które dodają trochę energii. Czekolada również jest wskazana z tym, że na dłuższą drogę nie zaspokoi naszych potrzeb energetycznych.

Węglowodany, które należy spożywać to: makaron,ziemniaki, ryż, chleb. Węglowodanów w organizmie nie jest dużo, a ich brak jest jednym z ważniejszych powodów zmęczenia mięśni. Głównym budulcem mięśni stanowi białko. Dzienne potrzebowanie wynosi od 1,8-2g na kilogram masy ciała. Białko to: mięso, fasola, mleko, jogurt, ryby i jaja.

Opony rowerowe ze względu na budowę dzieli się na dwie grupy.
Pierwszą stanowią opony z różnymi bieżnikami, wśród których wyróżniamy:
- slicki – opony z całkowicie gładkim bieżnikiem, – są one stosowane głównie w kolarstwie torowym i czasem w
szosowym przy wyjątkowo sprzyjających warunkach atmosferycznych – są to opony o najmniejszym stopniu oporów przy
toczeniu – ale całkowicie zawodzą na wilgotnych i śliskich powierzchniach.
- rowkowe – opony z zestawem płytkich rowków, które nie zwiększają zbyt mocno oporów toczenia, ale ułatwiają
odprowadzanie wody z powierzchni opony. Znane są modele z rowkami równoległymi do kierunku jazdy i skośnymi.
Skośne lepiej odprowadzają wodę ale mają też nieco większe opory toczenia. Opony rowkowe są powszechnie
stosowane w kolarstwie szosowym, w rowerach miejskich i ogólnego użytku.
- klockowe – opony z wydatnym bieżnikiem przypominającym nieco wibram. Są powszechnie stosowane w rowerach
górskich – jest ich bardzo dużo odmian – od tzw. semi-slicków – posiadających w miarę gładką powierzchnię czołową i
wydatne klocki na „rantach”, co jest rodzajem kompromisu między oporami toczenia i przyczepnością przy jeżdzie w
terenie o zmiennym rodzaju podłoża, po opony błotno-dirtowe – posiadające bardzo wydatne i dość rzadko
rozmieszczone klocki, których zadaniem jest „wgryzanie się” w grząskie i mokre podłoże i które posiadają bardzo duże
opory toczenia na bardziej twardych podłożach.
W wielu rodzajach opon klockowych stosuje się inny bieżnik w oponie na przednie koło i na tylne.
- kolcowe – opony z metalowymi kolcami – które służą do jazdy po śniegu i lodzie. Są one też dość często stosowane w
rowerach górskich do zjazdu nawet w sezonie letnim.
Drugą grupę stanowią opony dzielone ze względu na rodzaj wewnętrznego kołnierza, który decyduje o masie i
sztywności opony. Wyróżniamy kołnierze:
- z drutem stalowym – w których kołnierzu zatopione są stalowe druty – tego rodzaju opony są najczęściej stosowane i
najtańsze – sś one jednak cięższe od innych rodzajów opon i trudniej się je zakłada z powodu duże sztywności drutów
stalowych.
- z kevlaru – w którym kołnierzu zatopiony jest znacznie lżejszy i mniej sztywny drut wykonany z kevlaru.
- specjalne o gładkich powierzchniach – które stosuje się w oponach bezdętkowych. Oprócz specjalnych kołnierzy
opony bezdętkowe wymagają też stosowania pasujących do nich specjalnych obręczy – masa całego zestawu jest
jednak znacznie mniejsza od tradycyjnych opon z dętkami.