Ciekawi jesteśmy ilu jest odważnych, którzy nie zwracają uwagi na zbyt niskie temperatury nadal jeżdżąc na swych rumakach. Ja osobiście przystopowałem, ze względu na zbyt mocne wyziębianie organizmu a przede wszystkim kolan.

Zadałem parę dni temu to samo pytanie na grupach dyskusyjnych. Komentarzy było sporo, jeden z nich najbardziej mnie zainteresował, którego tu zacytuję, jet to cytat  Z książki „Complete Medical Guide for Cyclist” Andy Pruitt, medyka, rowerowego guru.: „Trzymajcie kolana w cieple. Jazda w chłodzie z gołymi kolanami to PROSZENIE SIĘ O KŁOPOTY. Ścięgna w kolanie umiejscowione są blisko powierzchni skory. Zakładam ocieplacze albo opaski gdy temperatura powietrza spada poniżej 18’C”.

Ten temat poddaję pod dyskusję

Mieczysław Butkiewicz

Przy długiej jeździe na rowerze nasz organizm spala duże ilości kalorii. Aby schudnąć należy jeździć codziennie co raz to zwiększając czas jazdy. Nasz organizm doskonale spala  skutecznie tłuszcz wzmacnia mięśnie nóg,  dlatego też korzystajmy jak najczęściej z jazd na świeżym powietrzu, rezygnując z auta. Lekarze zalecają  wycieczki rowerowe jako świetny sposób na zwiększenie wydajności układu oddechowego i układu krążenia. Podczas takiego wysiłku serce bije szybciej, w związku z tym krew szybciej krąży i zwiększa ilość tlenu w naszym organizmie

Jeżdżenie na rowerze to jedna z tych form ruchu, które świetnie wpływają na cały organizm…W czasie jazdy wzmacniamy mięśnie, poprawiamy funkcjonowanie układu oddechowego i układu krążenia. Na rowerze mogą jeździć praktycznie wszyscy, a nawet sercowcy, którzy powinni utrzymywać spokojne tempo bez żadnych zrywów i szaleństw. Modeluje ona sylwetkę, dodaje wigoru i zdrowia. Chcesz zadbać o kondycję w sposób miły, łatwy i przyjemny? Wskakuj na rower.

Rower poprawia pracę układu oddechowego i krążenia. Równomierny wysiłek sprzyja dotlenieniu organizmu. Rośnie liczba uderzeń serca na minutę, krew zaczyna szybciej krążyć i organizm dostaje więcej tlenu. Pedałowanie wzmacnia mięśnie nóg, a także grzbietu i brzucha, pomaga rozruszać stawy biodrowe i kolanowe. Ponieważ jazda na rowerze wspomaga przepływ krwi, szczególnie zalecana jest osobom cierpiącym z powodu żylaków. Wszystkie te korzystne efekty osiągamy za darmo, bez konieczności zażywania leków i regularnego odwiedzania lekarza. Wystarczy 2-3 razy w tygodniu udać się na krótką wycieczkę rowerową, do czego bardzo zachęcamy.

Niektóre choroby, zażywanie leków, wzmożony wysiłek fizyczny oraz życie w stresie- wszystkie te czynniki mogą prowadzić do powstawania niedoborów magnezu w organizmie. Jak wykazały badania osoby zamieszkujące tereny, na których występuje twarda woda bogata w magnez, rzadziej zapadają na zawal serca. Pierwiastek zapobiega bowiem powstawaniu skrzepów w naczyniach oraz wzrostowi ciśnienia tętniczego.

Magnez (prócz wapnia i fosforu) stanowi budulec kości i zębów. Ten pierwiastek pełni bardzo rolę w naszym organizmie, wpływa na stan kości, serca, mięśni oraz nerwów

Rower jest dobry przy bieganiu jako odpoczynek, ale jedno jest pewne – podczas jazdy na rowerze maksymalne obciążenie nie przekracza wagi zawodnika, a podczas biegania siły działają znacznie większe, bo przy każdym kroku jest wstrząs o ziemię. praca i obciążenie kolan podczas biegu są inne niż na rowerze. Przy bieganiu obciążenie przekracza 2X wagę zawodnika, natomiast przy rowerze 1X wagę zawodnika. Dlatego przy bieganiu unikajmy asfaltów i twardych nawierzchni.

Jeśli chcesz uniknąć problemów z kolanami na rowerze, to miej właściwie wyregulowane siodełko. Kontuzji kolan na rowerze sprzyja też jazda siłowa. Lepiej jeździć kręcąc szybko niż mocno depcząc w pedały. Optymalna kadencja (częstotliwość kręcenia) to 80-100 obrotów na minutę. Naturalna ludzka skłonność, to jazda siłowa, dla kolan nie najzdrowsza. Ponadto trzeba uważać na kolana w zimne dni. Znacznie bardziej niż przy bieganiu. Bo na rowerze chłodzenie jest znacznie intensywniejsze niż przy bieganiu.

Więcej informacji tu:

Niehigieniczny tryb życia spowodował rozwój chorób układu krążenia. Ruch przede wszystkim podnosi ogólną sprawność organizmu. Ma szczególne znaczenie w przypadku chorób serca i układu krążenia. W wyniku treningu i ćwiczeń fizycznych zwiększa się zdolność pochłaniania tlenu, a więc i jego zawartość we krwi. Wzrasta wydolność serca, staje się ono mocne i nie boi się zawału. Ponadto bardzo ważnym czynnikiem jest zwiększenie aktywności fizycznej zmniejsza poziom cholesterolu i zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi. Do najbardziej wskazanych ćwiczeń to jest: bieganie, pływanie, jazda na rowerze itd.

Serce w ciągu jednej doby kurczy się ok 100.000 razy i przepompowuje ok. 7 ton krwi.  Troska o serce to nie jego oszczędzanie. Troska o serce to ruch i okresowe zmuszanie serca do intensywniejszej pracy. Aby osiągnąć pożądany efekt, powinniśmy dość intensywnie ćwiczyć co najmniej dwa razy w tygodniu zmuszając serce do wzmożonej pracy.

Aby być zdrowym należy nie tylko uskuteczniać treningi ale drugą czynnością bardzo ważną jest odpowiednie odżywianie. Te dwa warunki muszą iść ze sobą w parze.

Należy trenować z wielką rozwagą czyli spokojnie wchodzić w rytm wiosenny w przeciwnym bowiem wypadku przez nieostrożne trenowanie może zakończyć się tragicznie. Wiadomo  ile jest śmiertelnych wypadków na arenach sportowych.

Co pić podczas treningów, warto o tym wiedzieć, bardzo ważna informacja.

Sprawa jest prosta: woda jest dla człowieka ważniejsza niż jedzenie. Stanowi ona dwie trzecie masy naszego ciała. Wody wymaga niemal każde działanie i reakcja w organizmie – od krążenia do oddychania oraz przetwarzania pożywienia w energię.

Nawet nie trenując intensywnie, potrzebujemy około dwóch–trzech litrów wody dziennie, z czego połowa do dwóch trzecich jest pozyskiwana z płynów, a pozostała część z pokarmów stałych.

Odwodnienie na poziomie zaledwie 2,5% masy ciała może prowadzić do 25% spadku wydolności, a już odwodnienie na poziomie 1% wywiera niekorzystny wpływ na nieprzyzwyczajone do niego osoby. Woda jest drugim po tlenie najistotniejszym składnikiem dla ludzkiego ciała. Już na same wymienione powyżej funkcje tracimy jej ponad dwa litry dziennie. Jeśli dodać do tego pływanie, jazdę na rowerze i bieg w umiarkowanej temperaturze, utrata wody może wzrosnąć nawet do ośmiu litrów! Czy myślisz, że pijesz jej wystarczająco dużo?

Choć tracimy wodę przez cały czas, oddychając i oddając mocz, to pocenie się podczas wysiłku powoduje odwodnienie. Mówi się, że około 75% energii poświęcanej na ćwiczenia jest przekształcane w ciepło i tracone (dlatego podczas treningu robi nam się gorąco). Aby utrzymać temperaturę ciała na zbliżonym do normy poziomie 37–38°C, pocimy się, a obniżony w ten sposób poziom płynów trzeba wyrównać – w przeciwnym razie krew gęstnieje i obniża wydajność pracy serca, przez co wzrasta tętno, a prędkość zaczyna spadać aż do momentu, w którym jesteśmy zmuszeni się zatrzymać. To pokazuje, jak ważne jest nawadnianie organizmu podczas zawodów, ale także jeszcze przed ich rozpoczęciem – szczególnie dla osoby uprawiającej sporty wytrzymałościowe.

Mocz przezroczysty lub słomkowy oznacza, że jesteś odpowiednio nawodniony,ciemnożółty lub pomarańczowy – że odwodniłeś się i powinieneś się napić, ciemnopomarańczowy lub brązowy – że jesteś poważnie odwodniony i powinieneś przerwać ćwiczenia, pójść w chłodne miejsce, w którym przestaniesz się pocić i uzupełniać płyny do chwili, kiedy twój mocz odzyska słomkowy kolor.

pobrano ze strony

Badania wykazały, że przyjmowanie płynów w czasie jazdy może skutecznie obniżać temperaturę ciała. Kolarzy poddano wysiłkowi w wymiarze 75% tętna maksymalnego prze okres dwóch godzin w komorze klimatycznej. Po treningu zawodnikom zmierzono temperaturę. Kolarz który przyjmował płyny miał temperaturę około 39,5˚C, a kolarz który jechał „na sucho” prawie 41˚C.

Zadarza się, że kolarze wybierają się na dłuższe, kilku dziesięcio kilometrowe trasy jedynie z dwoma bidonami, nie planując po drodze postojów na uzupełnienie w nich wody. Na takiej trasie (50mil~75km), jadąc intensywnie i w ciepły dzień kolarz może stracić nawet od 2,5 do 3,5 litra wody. Wypijając nawet dwa bidony wody (około 1,2 lita) pozostaje nadal 1,3 – 2,3 litra utraconej wody. Taka ilość ma już wpływ na zmniejszenie wydolności tlenowej organizmu.

więcej

Zimą ciężko jest powstrzymać się od różnych smakołyków… zwłaszcza teraz, kiedy przed nami święta i Sylwester, a karnawał w pełni! Na szczęście jest na to sposób – chrupmy orzechy! To zdrowa, energetyczna przekąska która na długie godziny zaspokoi apetyt i chęć na słodkie, puste kalorie.
Strażnik zdrowego serca
Dwieście dwadzieścia tysięcy ludzi nie może się mylić. To jest całkowita liczba osób biorących udział w kilku badaniach na uniwersytecie w Iowa – mających udowodnić korzystny wpływ orzechów na nasze serce i układ krwionośny. Wszystkie wyniki badań opublikowano w raporcie „Current Arrtherosclerosic” i były one zadziwiająco zgodne. Głównym motorem działania zdrowotnego są tłuszcze i białka zawarte w orzechach. Białko charakteryzuje się niezwykle dużą zawartością argininy. Ten aminokwas przyczynia się do rozszerzenia naczyń krwionośnych a dokładniej poprzez stymulację produkcji tlenku azotu – który to właśnie czyni. Tłuszcz zawarty w orzechach to w sporej większości nienasycone kwasy tłuszczowe które między innymi obniżają cholesterol, zapobiegają miażdżycy, przyspieszają regenerację po treningu i zapobiegają stanom zapalnym. Jest jeszcze jedna rzecz – fitosterole (odpowiednik roślinnego cholesterolu), które mogą w naszych organizmach przekształcać się w inne pożyteczne substancje. Kolejną sprawą jest wysoka zawartość witaminy E, która pełni rolę silnego antyutleniacza. Zapobiega także utlenianiu się cholesterolu – a ten dopiero w tej formie tworzy osady tłuszczu w tętnicach. Z kolei kwas foliowy obniża poziom homocysteiny we krwi (wysokie stężenie homocysteiny sprzyja miażdżycy). Minerały które w największej mierze znajdują się we krwi to magnez, potas i wapń – cała trójca obniża ciśnienie krwi!

Każdy chociaż raz słyszał o VO2max. Pojęcie to często pada z ust kolarzy. Co to jest VO2max? Jak je zmierzyć? Czy wartość 66 jest dobra, czy zła? Na te pytania postaram się odpowiedzieć.

więcej

Wersja 1, klasyczna, pomidorowa. Do przygotowania sosu potrzebne będą:
– Pomidory bez skórki (puszka lub 4 duże świeże)
– Łyżeczka cukru
– Oliwa z oliwek lub olej
– Zioła (suszone, bazylia, oregano, chętniej świeże)
– Sól, cytryna do smaku
– Ząbek czosnku

Otworzyć puszkę 😉 Pomidory wylać do miseczki (wraz z „sosem”) i pokroić w drobną kostkę. Na patelni lub w garnku zagrzać odrobinę oliwy (łyżka stołowa, nie więcej – nie ma potrzeby aby było to tłuste!) i na niej zrumienić cukier oraz delikatnie wyciśnięty czosnek. Należy uważać, aby go nie przypalić, ponieważ będzie gorzki i przejdzie do smaku całego sosu. Cała operacja będzie trwała około minuty. Następnie dodać pokrojone pomidory i zioła i dusić pod przykryciem przez 10 – 15 minut, doprawić solą i sokiem z cytryny. Smacznie, zdrowo, szybko, bez sztucznych barwników, aromatów i gumy arabskiej :). Podawać z makaronem 🙂

Wersja 2, z tuńczykiem. Do przygotowania sosu potrzebne będą:
– Pomidory bez skórki (puszka lub 4 duże świeże)
– Łyżeczka cukru
– Oliwa z oliwek lub olej
– Puszka tuńczyka
– Sól, czarny mielony pieprz, cytryna do smaku
– Średniej wielkości cebula

Otworzyć dwie puszki ;). Z pomidorami zrobić dokładnie to samo co w poprzednim przepisie. Na patelni podgrzać odrobinę oliwy i bardzo delikatnie zaszklić na niej pokrojoną w drobną kostkę cebulę, około minuty, po tym czasie dodać tuńczyka, wcześniej odcedzonego z wody lub (tym bardziej) oleju, „rozdziabać” widelcem, wymieszać z cebulką, po kolejnej minucie dodać pomidory i przyprawić pieprzem. Dusić osiem – dziesięć minut – przez ten czas sos pięknie zgęstnieje, w połowie „obróbki termicznej” doprawić sokiem z cytryny i solą. Podawać z makaronem. Uwaga – makaronów z sosem z jakąś rybą lub owocami morza nie posypujemy parmezanem lub innymi serami.

Wersja 3, dla nie liczących kalorii, carbonara. Do przygotowania sosu potrzebne będą:
– 2 jajka
– Trochę wędliny (oryginalnie jest boczek, ale nie przesadzajmy – może być jednak coś chudszego 🙂
– 2 łyżki śmietany
– 1 cebula
– Parmezan (tarty lub liofilizowany z torebki)
– Sól, pieprz do smaku
– Oliwa lub olej

Jajka roztrzepać ze śmietaną, dodać pieprz (sporo) i sól oraz ser (3 – łyżki stołowe). Na rozgrzanej oliwie delikatnie zeszklić cebulę pokrojoną w drobną kostkę i nieco podgrzać/podsmażyć (ale delikatnie) pokrojoną w kostkę wędlinę. W tym czasie ugotować makaron (do tego sosu preferowane jest spaghetti), następnie dobrze odcedzić. Do garnka, w którym czeka ugotowany, gorący makaron dodać wędlinę z cebulką oraz zalać masą jajeczną. Przykryć, zamieszać – po chwili jajka się zetną i danie będzie gotowe. Wbrew pozorom nie jest to jakoś szczególnie ciężkostrawne, a wyjątkowo pożywne.

pobrano ze strony