Nadejście zimy to  okazja do odpoczynku od roweru i jednocześnie dla mięśni. Nie znaczy to, że włączam internet albo TV i czekam do wiosny, nic podobnego. Czas rozpocząć trochę ćwiczeń innych partii mięśni. A więc codzienne przechadzki może na razie krótsze jak na początek gdzieś od 5-7 km. Przy okazji szukam ciekawych obiektów do fotografowania. Mam nadzieję, że obiektów nie zabraknie, co przedstawię w najbliższych dniach.

 Planuję wybrać się do TPK z plecakiem na nie co dłuższe spacery.

Góra Gradowa znajduje się na wysokości 46 metrów nad poziomem morza. Ufortyfikowane wzgórze miało chronić miasto od zachodu. Na jej szczycie znajdował się Bastion Jerozolimski. Obecnie jego miejsce jest najlepszym punktem widokowym w Śródmieściu. Popularny wśród gdańszczan i, co ważne, darmowy punkt widokowy, z którego doskonale widać dzisiejszy Gdańsk – centrum, zabytki, stocznie, port. Wysoki na 16 metrów krzyż upamiętniający 1000-lecie Gdańska i 2000-lecie Chrześcijaństwa. Znajduje się na szczycie Góry Gradowej. W 2000 roku ustawiono go na szczycie wzgórza Krzyż Milenijny. Jest on podświetlany w nocy.

Wzrosła temperatura, więc tym razem nie wędrówka piesza a rowerowa. Wiatr trochę mocniej wiał, ale w lesie idealna cisza tylko te błoto, które nie wysycha. Dziś w nocy padało. Nie ścieżki rowerowe tylko las zapewnia pełny odpoczynek i wyciszenie, w którym to spotkałem sporo rowerzystów. Widocznie wielu dochodzi do wniosku, iż ścieżki należy omijać z daleka, dużo gówniarzy, którzy szaleją nie zwracając uwagi na pieszych i rowerzystów, robi się co raz niebezpieczniej.

Las to jest to !

Pobudka o 7 rano a za oknem mżawka, temperatura +5 stopni a to przykre a miałem pojeździć po TPK. W między czasie zgłosił się Bono na GG z zapytaniem czy gdzieś  się wybieram. Nie mogłem się zdecydować ze względu na drobny deszczyk , ale po pewnym czasie trochę się rozpogodziło. Szkoda było niedzieli siedząc w domu….ruszyliśmy. Herbatka w termosie i jedna kanapka na wszelki wypadek gdyby nam się trasa wydłużyła.

Potokową dojechaliśmy do szlaku żółtego, ale nim nie jechaliśmy ze względu na błoto. Obraliśmy azymut po płytach do  góry a następnie przed poligonem w prawo lasem pod górkę, dojechaliśmy do szlaku zielonego w kierunku Auchan i tu problem nie ma wiaduktu, został rozebrany. To ruszyliśmy wzdłuż trasy PKM, błotko do kostek, jakoś dotarliśmy do Wiszących Ogrodów i dalej koło jeziora Jasień lasami do Otomina. Po drodze mieliśmy sporo błota a jeszcze więcej obślizgłych korzeni po opadach, więc mięśnie cały czas napięte jak struna a tętno ciągle rosło i zbliżało się do niebezpiecznej granicy. Pomimo, że teren dość ciężki to nie mieliśmy żadnych spotkań z matką glebą:).

Przed Otominem po lewej stronie są bagna, gdzie zatrzymaliśmy się na krótko celem utrwalić to na fotkach. Postanowiłem teleportować się nad bagnami i w pewnym momencie nie widzę własnego buta, bo przykryło go błoto ale numer:) Zrobiłem parę fotek i postanowiłem szybko „przefrunąć” do brzegu a na nim Bono robił zdjęcia i śmiał się ze mnie. No cóż fajna przygoda. Buty wodoszczelne, więc nic się nie stało. Dojechaliśmy do Otomina…..kanapka się przydała, podzieliłem się nią z Markiem. Godzina 14:00 to czas szybko się ewakuować, bo  kończy się dzień a ja nie mam dobrego światła. Na szosie przycisnęliśmy trochę mocniej do 28 km/h, aby jak najszybciej dotrzeć jeszcze za dnia do domu na smaczny obiadek:)

Ta włóczęga trwała 3,5 godziny po świeżym powietrzu, oby tak dalej. Długości przejechanych kilometrów nie podaję, bo tu nie chodziło o nabijanie km.

Marek, dzięki, że wyciągnąłeś mnie z domu

tekst izdjęcia: Mieczysław Butkiewicz

W drugi dzień świąt wybrałem się na zwiedzanie fortyfikacji nabrzeżnej z pierwszej i drugiej wojny światowej. Pomiędzy Obrońców a Jagielońską stoją dwa zaśmiecone schrony haubic z przed pierwszej wojny światowej 1912 r W Brzeźnie,                               

bunkry baterii artylerii nadbrzeżnej, były wykorzystywane podczas drugiej wojny światowej. Te dwa małe bunkierki są pod Jelitkowem i służyły do kierowania ogniem. Posiadały dalocelownik i 4 nisze dla telefonistów. Za betonowym półokręgiem było ustawione zapasowe urządzenie obserwacyjno-pomiarowe. Sam bunkier, od strony tego dużego otworu, wyposażony był oryginalnie w element opancerzony.

Fort w Brzeźnie i stanowiska artylerii dalekosiężnej

Budowę fortu zapoczątkowano około 1850 r jego zadaniem była ochrona od strony zachodniej Nowego Portu, który w połowie XIX w pomału zaczął przejmować rolę głównego portu Gdańska.

        więcej na stronie:  Brzeźnieńskie fortyfikacje

Pragnę ukazać parę  fotek ze spaceru nocnego po Gdańsku