Cóż za ironia, postanowiłem poprowadzić rajd na Hel, w miejsce dla mnie szczególnie pechowe ostatnimi czasy. Gdybym był przesądny, to tego dnia pewnie bym z łóżka nie wyszedł… na nogi zerwałem się jednak już o 6, mimo że poprzedniego włóczyłem się po Kaszubach i Wdzydzach (łącznie jakieś 200 km). Najpierw do kościoła, następnie śniadanie… i małym poślizgiem, bo grubo po 8 wsiadłem na rower… przez Chwaszczyno do Koleczkowa, gdzie czekały już na mnie 3 osoby (Agnieszka, Mudia i Pablo).

Ruszyliśmy 20-minutowym opóźnieniem (9:25) – moja wina, ale na miejsce startu rajdu w Wejherowie byliśmy i tak przed czasem. Na miejscu czekał już Phantom, który dzień zaczął w nocy i przyjechał przez Kartuzy, miał już na liczniku 105 km.

SKM z resztą uczestników przyjechała punktualnie, więc i start (oficjalny) odbył sie w miarę punktualnie, mimo iż dzwonił Batik, że jedzie… spokojnie jednak nas dogonił bo jechaliśmy bardzo spokojnym tempem, może nawet za bardzo, ale po spędzeniu godziny w SKM ludzie musieli się rozruszać.

Żeby nikt nie zaginął, większość rajdu na Hel zamykałem grupę, razem z Elena, która ostatnio nie miała czasu, aby trochę więcej pojeździć oraz Satanem szukającym tematów do zrobienia zdjęcia.

Przed Rzucewem, na ostatnim większym podjeździe w lesie odpadł z rajdu Batik, któremu wyrobił sie gwint w korbie, w który był wkręcony pedał, nic zrobić się nie dało. Do Pucka dojechaliśmy prawie zgodnie z planem. Przy molo czekali na nas Obcy i Saba, więc po chwili ruszyliśmy już razem.

Ruch na rowerostradzie z Pucka spory, przyjemny dla oka, całe rodziny, jakieś drobne wycieczki… i nasz kilkunastoosobowy peleton. W tym momencie zatrzymuje się na poboczu ścieżki, aby porobić fotki członkom jadącej ekipy i ruszam tuż za ostatnimi, jednak nie świadomy wbitego w oponę kolca, nie doganiam grupy zbyt szybko, dopiero, gdy na zakręcie zaczynam odczuwać brak powietrza w kole, ruszam w pościg… gdy poczułem, że po chwili jadę już na feldze, wstaje na pedałach, aby odciążyć tylne koło, jednak to za mało, dalej jechać już nie mogę, a wołać nie ma sensu.<br> Dzwonię i nikt nie odbiera, zanim więc się do kogoś dodzwoniłem, grupa już trochę odjechała. Po chwili przyjechały 3 osoby, szybko załatałem dętkę, jednak za szybko, łatka puściła i znowu ostałem z tyłu, a ze mną Maciek. Postanowiliśmy założyć nową dętkę, nie używaną… jednak napompować się nie dało, bo… była dziura. Drugi raz sprawdziliśmy oponę, ale wszystko było ok, zresztą dziura w dętce nie wyglądała naturalnie. W tym czasie przyjechał Wojtek i Phantom. <br>Pierwszy ze względu na dętkę (26 cali), a drugi łatki i klej, którego mi już zabrakło… okazało, że dętka Wojtka (również nówka) miała dziurę taką samą i w takim samym miejscu, jak dętka poprzednia (oglądajcie kupowane dętki)… więc ja zakleiliśmy tym razem bardziej cierpliwie i jak się okazało skutecznie.

W tym czasie reszta grupy już dawno spokojnym tempem napierała w kierunku Helu, a my w 4 zespołowo ruszyliśmy w pościg zatrzymując się tylko raz na pozbycie się zbędnych płynów 😉 – po drodze, w okolicach Chałup mijali nas wracający już Mudia i jego kolega, najwyraźniej chcieli wrócić za dnia.

Pościg doszedł do skutku dosłownie kilkaset metrów przed końcem półwyspu, chociaż już 2 km wcześniej dogoniłem Obcego, Sabę, Elenę i Magdę. Po prostu część jechała ścieżką, a reszta szosą.

Cel rajdu osiągnęliśmy około godziny 17, ponad godzinę później, niż przypuszczałem… ale to żaden problem.

Nie mniej połowa ekipy postanowiła wrócić do Trójmiasta pociągiem, a reszta postanowiła rowerem (7 osób). Szoszo-ścieżką do Pucka, po drodze marnując trochę czasu na szukanie Pawła za nami, mimo iż jechał przed nami, ale to drobiazg 🙂

Za Puckiem zaczynało robić się ciemno. Wracaliśmy bocznymi asfaltami, przez Mrzezino, Pierwoszyno i Pogórze do Gdyni Chyloni, gdzie oficjalnie rajd się zakończył. 160 km rajdu (z Wejherowa), przy czym niektórzy mieli już ponad 200, a Phantom zbliżał się do 300 i z tego co wiem, to przed domem przekroczył te granicę. Nie mniej w Chyloni nikt się nie odłączył, dopiero w Redłowie na Gdańsk ruszył Sławek i Pablo, ja pojechałem odprowadzić Agnieszkę na Dąbrówkę, a reszta pojechała Sopocką w swoją stronę… W domu wybiło mi przypuszczalnie ponad 250, ale to już inna historia.

Wszyscy cali, chyba zdrowi (mam nadzieję, że ryba była świeża) – dziękuje wszystkim za udział 🙂

relacja i foty: Tomek „Flash”

asfalt=sporo

dystans=100

kondycja=normalna

profil=normalna

trud=niski

m=Chwaszczyno

m=Koleczkowo

m=Puck

m=Władysławowo

m=Hel

szlak=czarny

szlak=zielony

obszar=Kaszuby

atrakcja=panorama

typ=rowerowy