2 września wyruszyliśmy pociągiem do Gołubia Kaszubskiego. Na stacji w Osowie wsiadaliśmy w trzy osoby, ale w środku czekała już wesoła gromadka. Tłok był jedynie w miejscu przeznaczonym dla rowerów, reszta pociągu była pustawa.
Z Gołubia ruszyliśmy w 8 osobowym składzie, a że było chłodno, to szybszym tempem na rozgrzewkę. Najpierw asfaltem, a potem dróżką przez las wzdłuż jezior. W Stężycy czekała na nas grupa szosowców, krótka narada kędy jedziemy i ruszamy kierując się na Kartuzy. Droga prosta i niestety nudna, bo widoków na jeziora praktycznie brak, dopiero przed Chmielnem udaje się coś dostrzec. Przed Przewozem szosowcy odłączają się, bo droga robi się gruntowa, spotykamy się ponownie w Chmielnie, gdzie robimy sobie odpoczynek.
Tu już ostatecznie żegnamy się, bo zamierzamy jechać przez las, a tego cienkie opony szosowe nie lubią. Odłączył się również Marcin Intel, który wolał pojechać asfaltem. My skorzystaliśmy z czerwonego szlaku pieszego, a potem z niebieskiego Rowerowego. Na tym odcinku mieliśmy okazję minąć trzy jeziora: Białe, Kłodno i Rekowo. Ale widoki szybko znikają i zagłębiamy się w las, a tu czeka na nas stromy brukowany podjazd. Kilku śmiałków próbuje podjechać i z wielkim trudem udaje się. Reszta spokojnie podchodzi kiwając z politowaniem głowami na popisy kolegów 😉
Kawałek przez las i w Kosach żegnamy kolejną osobę. Kilka kilometrów dalej docieramy na obrzeża Kartuz. Samo miasto omijamy kierując się w stronę niebieskiego szlaku do Mezowa. Niestety nawigacja trochę zawiodła i wylądowaliśmy w Lesznie. Jedziemy kawałek główną drogą, żeby w Kiełpinie odbić na właściwą.
W Mezowie krótki odpoczynek regeneracyjny i niebieskim szlakiem jedziemy do Babiego Dołu, a potem kierujemy się na Przyjaźń, Lniska, Czaple i Rębiechowo. Tu grupa rozjeżdża się na dobre w trzech kierunkach jak komu wygodniej dojechać do domu.
Małe podsumowanie:
-pogoda chłodnawa, ale bez większych uprzykrzeń
-około 64km z Gołubia do Rębiechowa (mi wybiło 90km całej trasy)
-tempo szybkie
-widoków trochę brakło

organizator: Marek „Bono” Kwiatkowski