Ktoś mądry powiedział, ze dwóch kompanów podróży to za mało, a czterech to już tłok. Na starcie pojawiłem się ja (Mudia) i trzech moich kompanów: Mietek, Wojtek i Bono. Czy nie uznacie tego za obiecujący początek?
Naszym celem był „Ptasi raj” na Wyspie Sobieszewskiej. Trasy nie będę opisywał, bo jechaliśmy nią niezliczoną ilość razy. Po dotarciu do samego Sobieszewa skierowaliśmy się w kierunku grobli, skąd po krótkim odpoczynku i zrobieniu kilku fotek udaliśmy się do rezerwatu. Ptasi raj przywitał nas odgłosami ptactwa, które idealnie wkomponowywały się w widoki tak wspaniałe, że trudno je opisać słowami. Niezatarte wrażenie zrobił na mnie widok z drugiej wieży.
Błękit krystalicznie czystego nieba dopełniał obrazu szuwarów o słomianym kolorze i ciemno niebieskiej toni wody. Stałem przez kilka minut w ciszy obserwując ten wspaniały obraz, który jasno dawał znak, że wiosna rozpoczęła się na dobre. Z rezerwatu, klucząc po lesie, dotarliśmy do kolektora, który zaprowadził nas nad kanał Wisły, a następnie udaliśmy się do sklepu przy przeprawie promowej. W czasie gdy reszta odpoczywała w cieniu budynku, ja zjechałem nad samą przeprawę i wprost zachłysnąłem się ciszą jaką tam panowała. Żadnych samochodów, ludzi i tylko cichy szum Wisły, który był tłem dla leniwie przesuwających się po niebie obłoków. Było wspaniale i bardzo żałowałem, że nie miałem ze sobą aparatu. Znad przeprawy wróciliśmy równie standardową drogą, jaką dotarliśmy na wyspę, a sama droga przebiegała bez zakłóceń. W Gdańsku pożegnaliśmy się i każdy udał się w stronę domu.
Mudia
Niedziela, pięknie zapowiadał się poranek. Pakuję manele i ruszam w drogę do Gdańska. Mudia zapowiedział, że ma dość siedzenia w domu i podpisuje się pod moim wyjazdem, no to pomyślałem – nie jest źle. We dwoje też możemy jechać. Gdy dojechałem na miejsce spotkania mile się rozczarowałem, bo tam już czekały trzy osoby. Tylko Qaziego nie widziałem, który narobił tyle rabanu a jednak nie przyjechał. No cóż chłopak ma rodzinę a z tym związane obowiązki domowe….. trudno. Ruszyliśmy we czworo. Tempo było umiarkowane, a słoneczko coraz bardziej przygrzewało, także w lesie nastąpiła rozbieranka z ciuchów którą zapoczątkowa Mudia wraz ze mną. Jest Sobieszewo, skręciliśmy w lewo w kierunku Górek Wschodnich. Parę kilometrów i jesteśmy na miejscu. Ptasi Raj utworzony w 1959 roku na powierzchni 198,07 ha u ujścia Śmiałej Wisły do zatoki Gdańskiej dla ochrony ptactwa wodnego i błotnego oraz miejsca odpoczynku ptaków na jednym z ważniejszych szlaków ptasich migracji. Odwiedziliśmy również dwie wieże obserwacyjne, zrobiliśmy parę fotek i kierujemy się w kierunku kolektora. Pogoda była fantastyczna, ciepło, mały powiewał wietrzyk z południa, także w drodze powrotnej dmuchał nam w plecy. Na końcu kolektora fotka pamiątkowa i pojechaliśmy do Świbna a następnie przez Przegalinę do Sobieszewa i do Gdańska.
Uważam, iż była to najbardziej udana wycieczka pod względem pogody no i bardzo miło po drodze się gawędziło z kolegami, przeważnie na temat już znany pt.„jak odchudzić rower”. Jest to ostatnio najczęściej komentowany temat, a ja już postawiłem pierwszy krok w tym kierunku wymieniając korbę Truvativ na korbę Hollowtech II LX, w ten sposób zyskałem 40dkg.
Na liczniku 78 km
do domu zjechałem o 15:30
Mieczysław Butkiewicz
asfalt=niewiele
dystans=100
kondycja=normalna
profil=normalny
trud=niski
m=Olszynka
obszar=morze
atrakcja=panorama
typ=rowerowy
Wyruszyłem z domu o 8:30 planując przybyć na miejsce spotkania nieco przed czasem. Zjeżdżając obok poligonu na Morenie zaliczyłem pierwsze błoto tego dnia. Doskonale zdawałem sobie sprawę że takiej „zabawy” czeka mnie dziś znacznie więcej. Czarny szlak do Wejherowa jest bardzo trudnym szlakiem z kilkoma naprawdę ostrymi podjazdami…
Wszystkie trasy, którymi jechaliśmy były przejezdne, chyba EMMA większość wysuszyła.
Pogoda w sobotę nie zachęcała do wyjścia z domu, a tym bardziej na rower. Wiał bardzo silny wiatr, padał deszcz, było zimno i w ogóle beznadziejnie. Podczas wyjazdu z garażu o mało nie zostałem zaatakowany przez latającą choinkę (taką dużą, wywaloną przez kogoś na śmietnik). Turlała się obierając sobie za cel przejeżdżające samochody.
15 grudnia (sobota) mieliśmy pojechać na Wieżycę, jednak na miejscu spotkania w Gdańsku Oliwie nikt się nie pojawił… więc pojechałem sam (ja no i moja Merida).