Poprzedni przejazd przez Puszczę Kaszubską tak mnie zafascynował swymi krajobrazami i drogami, że postanowiłem ponownie odwiedzić ten region. Tym razem trasa przebiegała w inną stronę, czyli w kierunku południowym. Trasę tę przedstawiłem na załączonej mapce.
Spotkaliśmy się w pociągu, nie wszyscy jednak pomieścili się w ostatnim przedziale służbowym. O godz 9:20 dojechaliśmy do Godętowa i na życzenie kolegów pojechaliśmy najpierw do sklepu, aby zrobić jakieś zakupy. Byłem przygotowany do nawigowania tego rajdu, ale przyjechał Michał i stwierdził, iż naniósł moją mapkę na GPS. Wobec tego zrezygnowałem z nawigowania i poprosiłem Michała, aby poprowadził ten rajd za pomocą swego urządzenia… wyraził zgodę.
Tym razem zostałem odciążony od obowiązku prowadzenia rajdu, ale na trasie cały czas starałem się kontrolować naszą trasę. Muszę stwierdzić już po raz drugi, że to urządzenie rzeczywiście prowadzi bezbłędnie.
Przed nami droga asfaltowa, ale bardzo mało uczęszczana przez samochody. Nie trwało to długo i wjechaliśmy na szutr i dukty leśne. Dojechaliśmy do miejscowości Kamiennica-Młyn i tu wjechaliśmy na czerwony szlak. Chciałem go koniecznie przejechać, bo podobno jak stwierdził jeden z kolegów, miał być ciężki.
Na szlaku tym istotnie przechodziliśmy „chrzest bojowy”, był bardzo błotnisty, czasami było trudno utrzymać równowagę. Mi dwa razy koło zjechało w bok w kierunku kałuży… mało brakowało do błotnistej kąpieli 
Szlak prowadził między dwoma jeziorami: Białym i Junno. Właśnie w tym miejscu zrobiliśmy jeden z pierwszych dłuższych odpoczynków.
Była jeszcze piękna pogoda, więc zaproponowałem 1-no godzinną przerwę. Potworzyły się małe grupki, gdzie prowadzono ożywioną dyskusję, a ja jak zwykle zdjąłem buty i wszedłem do wody, aby obmyć pot spływający z czoła. Na brzegu natomiast zauważyłem, że nasz kolega biker-płetwonurek przygotowuje się jak zwykle do występów podwodnych. Natychmiast zebrali się obserwatorzy na pomoście. Ja wszedłem do jeziora, aby mając słońce z tyłu wykonywać lepsze zdjęcia.
Przyśpieszyłem, aby znaleźć jakieś schronienie. Dojechaliśmy do sklepu, gdzie ukryliśmy się przed deszczem. Odczekaliśmy kilkanaście minut, ale padać nie przestawało, więc zaproponowałem, aby jechać w deszczu. Nie wszyscy jednak z tej mojej decyzji byli zadowoleni, ale nie mogliśmy czekać w nieskończoność. Ruszyliśmy, nie padało zbyt mocno… po przejechaniu ok. 1 km okazało się, że tam w ogóle nie padało! Jezdnia była sucha.
Do Kamienia jechaliśmy szosą ok. 3 km, a później poprowadziłem grupę na boczne drogi szutrowe, gdzie dojechaliśmy do Chwaszczyna. Dalsza droga również prowadziła drogami szutrowymi do Osowy. Po drodze niektórzy odłączali się, bo mieli bliżej do domu.
Ola i Silver odłączyli się przed Osową, ponieważ pojechali na Rębiechowo. W Osowie pozostało nas czworo, a w Oliwie ja zostałem tylko z „Intel’em”, z którym dopadł mnie obfity deszcz. „Intel” przy Obrońców Wybrzeża odłączył, a ja ostatnie 3 km jechałem właściwie w ulewie, już mi było wszystko jedno, mocno przyśpieszyłem nawet nie omijałem kałuż. Gdy dojechałem do domu to woda ściekała ze mnie jak z rynny
Dawno już tak nie zmokłem, całe szczęście, że było ciepło. Michała z synem również nie ominął deszczyk… w domu wylewali wodę z butów.
Na liczniku miałem 105 km
Dziękuję wszystkim za przybycie i myślę, że nie był to stracony czas pomimo tej burzy, która nas przywitała po raz pierwszy w tym roku.
tekst i zdjęcia: Mieczysław Butkiewicz
asfalt=niewiele
dystans=100
kondycja=wysoka
profil=niski
trud=niski
m=Godętowo
m=Szemud
m=Kamień
m=Rębiechowo
m=Osowa
szlak=niebieski
obszar=Kaszuby
atrakcja=jezioro
typ=rowerowy
Spotkaliśmy się godzinę przed Wielkim Przejazdem Rowerowym o godz 11:00, aby pojechać pod Neptuna i wykonać parę fotek, które będą reprezentowały naszą ekipę.
Droga była tak upierdliwa, że nie można było jechać szybciej, bo to po prostu było niemożliwe, w niektórych miejscach rowery przenosiliśmy na barach albo pod barami, także średnia była bardzo słaba. Przystanków dłuższych nie było jedynie raz zatrzymałem się aby zjeść jakąś kanapkę i to w dużym pośpiechu, bo robiło się już ciemno. Jechaliśmy non-stop przez 75km, aha i przed jednym sklepem zatrzymaliśmy się w celu uzupełnienia wody i to były nasze jedyne przerwy I tak dotarliśmy już na światłach do Wejherowa…….dalej to pociąg i do domu. Przedstawiłem trzy fotki z pięknie oświetlonego Wejherowa nocą (zdjęcia są nieostre, a nie miałem ze sobą statywu). Tysiące świateł, coś wspaniałego to nawet Gdańsk nie może się pochwalić takim oświetleniem. Rowery nie podobne do rowerów całe oblepione błotem, kółek w przerzutce nie było widać,
