Brak roweru to tak jak brak dopływu do płuc powietrza, takie miałem odczucia, oczekując z napięciem pierwszego startu.

Nasza ekipa ciągle gdzieś jeździ a ja ciągle pauzuję.

Aż w końcu nadszedł ten upragniony dzień, na który czekałem aż 2,5 miesiąca.

W początkowej fazie myślałem, że tej trasy nie pokonam ze względu zaplanowaną odległość (ok. 70km) pomimo, że był spełniony warunek a mianowicie: brak podjazdów, duktów leśnych i ostrych zjazdów. Trochę też obawiałem się spadku kondycji, no cóż trzeba zaryzykować. Z mądrych książek wyczytałem, że kondycja tak szybko nie przemija, jak dobrze przygotowałeś swe mięśnie do walki z trudnościami na trasie, to one pozostaną przez dłuższy czas. I to mnie podtrzymywało na duchu.

Dość tych mądrości, wracam do tematu.

Wybór padł oczywiście na Sobieszewo, gdzie mieliśmy zawitać do rezerwatu „Ptasi Raj” w kierunku wieżyczek obserwacyjnych, porobić zdjęcia i odpocząć.

Na wyjazd drogą telefoniczną zaprosiłem dwóch kolegów a mianowicie: „Intela” i Darka „rowerix’a”, na który obaj się zgodzili.

W tym dniu miały się odbyć dwa rajdy. Pierwszy to prowadzony przez Zibka a drugi przeze mnie.

Spotkanie było wyznaczone dla obu grup w tym samym czasie i w tym samym miejscu. Na miejsce spotkania w pierwszej grupie przybyło ok. 6-7 osób (nie pamiętam) a nas było troje. O ustalonej godzinie pożegnaliśmy kolegów i każdy pojechał w swoim obranym kierunku.

Ruszyliśmy w kierunku Gdańska poprzez Olszynkę, ul. Benzynową do Sobieszewa. W tym momencie zmieniliśmy nasz plan, który uprzednio zakładał, że jedziemy do Świbna, ale w Świbnie o tej porze roku nie ma co oglądać, więc zaproponowałem kolegom, aby odwiedzić rezerwat „Ptasi Raj” a następnie dwie wieżyczki obserwacyjne. Tak też zrobiliśmy.

Widoki może nie były tak imponujące jak latem, ale pomimo to miały swój urok, cisza i od czasu do czasu przelatujące ptaki. Ścieżka dydaktyczna mocno utwardzona, bardzo miło się jechało.

Intel swym gadulstwem odwrócił moją uwagę, że przeoczyłem gdzie mieliśmy skręcić. Jechaliśmy, jechaliśmy i w pewnym momencie wydawało mi się, że chyba przejechaliśmy. Wracamy i rzeczywiście przejechaliśmy więc wróciliśmy na właściwy azymut. Jest pierwsza wieżyczka. Krótki odpoczynek, fotki i jedziemy do następnej, tam zatrzymaliśmy się na nieco dłużej. Była taka cisza, że nie chciało się wracać, ale wracamy.

W trakcie jazdy w kierunku pierwszej wieżyczki otrzymałem telefon od Marka „Bono”, który informuje nas, że gonił nas i dojechał do Świbna a tam nas nie znalazł. Nie mógł nas tam zastać, ponieważ my zmieniliśmy trasę, więc zawrócił i dopadł nas w Górkach Wschodnich Miłe przywitanie i ruszamy juz w cztero osobowym składzie ul. Przegalińską do Przegalina.

Jechaliśmy cały czas szosą, tempo spokojne tylko od czasu do czasu „Bono” na swoim szosowym wyskakiwał do przodu, aby zrobić jakieś fotki, natomiast nasz kolarz „Intel”, był naładowany jakąś dodatkowo energią (chyba od tych batonów, które chciałem mu odebrać:)) czasami wyskakiwał, ale szybko sprowadzany był na ziemię:). Kręcił tym dupskiem na tym siodełku………..jakby mu pary brakowało:)), ale chłopak spisał się na medal, no i to jego poczucie humoru rozbawiało resztę towarzystwa.

Dzień był kapitalny pod względem pogody, było bardzo wesoło i dużo humoru prowodyrem jak już wspomniałem był nie kto inny jak „Intel”. Dawno tak nie uśmiałem się jak na tym rajdzie.

Fajnie było, ale trzeba wracać do domu, ale już nieco inną drogą przez Wiślinę do Gdańska. Niby trasa krótka a na liczniku wybiło 85km, a miał to być mini rajd.

Trasę tę przejechałem bez żadnych problemów.

Jeszcze parę zdań na temat pościgu.

Bono wyjechał z Gdańska gdzieś ok z pół godzinnym opóźnieniem łudząc się, że nas na odcinku 25km dogoni……nie dogonił pomimo, że na liczniku miał od 30-35km/h. Krótko mówiąc to był za krótki odcinek trasy. Natomiast my jechaliśmy normalnym spokojnym tempem 20-25km/h.

Na przyszłość planując rajdy dwu grupowe trasa musi być co najmniej dwa razy dłuższa, aby pościg byłby realny.

Dojechaliśmy do Gdańska. Przed stocznią gdańska stał mur  przez który przeskoczył nasz były prezydent, ale w tej chwili ma swego rywala: oto on: zobacz

Pogoda rewelacyjna, brak wiatru, brak deszczu i brak słońca.

Dziękuję wszystkim za wspólnie przebyty czas na łonie natury.

Tekst: Mieczysław Butkiewicz

zdjęcia: Canon A60

asfalt=niewiele

dystans=100

kondycja=normalna

profil=niski

trud=niski

m=Olszynka

m=Sobieszewo

atrakcja=morze

typ=rowerowy

Ktoś mądry powiedział, ze dwóch kompanów podróży to za mało, a czterech to już tłok. Na starcie pojawiłem się ja (Mudia) i trzech moich kompanów: Mietek, Wojtek i Bono. Czy nie uznacie tego za obiecujący początek?

Naszym celem był „Ptasi raj” na Wyspie Sobieszewskiej. Trasy nie będę opisywał, bo jechaliśmy nią niezliczoną ilość razy. Po dotarciu do samego Sobieszewa skierowaliśmy się w kierunku grobli, skąd po krótkim odpoczynku i zrobieniu kilku fotek udaliśmy się do rezerwatu. Ptasi raj przywitał nas odgłosami ptactwa, które idealnie wkomponowywały się w widoki tak wspaniałe, że trudno je opisać słowami. Niezatarte wrażenie zrobił na mnie widok z drugiej wieży. Błękit krystalicznie czystego nieba dopełniał obrazu szuwarów o słomianym kolorze i ciemno niebieskiej toni wody. Stałem przez kilka minut w ciszy obserwując ten wspaniały obraz, który jasno dawał znak, że wiosna rozpoczęła się na dobre. Z rezerwatu, klucząc po lesie, dotarliśmy do kolektora, który zaprowadził nas nad kanał Wisły, a następnie udaliśmy się do sklepu przy przeprawie promowej. W czasie gdy reszta odpoczywała w cieniu budynku, ja zjechałem nad samą przeprawę i wprost zachłysnąłem się ciszą jaką tam panowała. Żadnych samochodów, ludzi i tylko cichy szum Wisły, który był tłem dla leniwie przesuwających się po niebie obłoków. Było wspaniale i bardzo żałowałem, że nie miałem ze sobą aparatu. Znad przeprawy wróciliśmy równie standardową drogą, jaką dotarliśmy na wyspę, a sama droga przebiegała bez zakłóceń. W Gdańsku pożegnaliśmy się i każdy udał się w stronę domu.

Mudia

Niedziela, pięknie zapowiadał się poranek. Pakuję manele i ruszam w drogę do Gdańska. Mudia zapowiedział, że ma dość siedzenia w domu i podpisuje się pod moim wyjazdem, no to pomyślałem – nie jest źle. We dwoje też możemy jechać. Gdy dojechałem na miejsce spotkania mile się rozczarowałem, bo tam już czekały trzy osoby. Tylko Qaziego nie widziałem, który narobił tyle rabanu a jednak nie przyjechał. No cóż chłopak ma rodzinę a z tym związane obowiązki domowe….. trudno. Ruszyliśmy we czworo. Tempo było umiarkowane, a słoneczko coraz bardziej przygrzewało, także w lesie nastąpiła rozbieranka z ciuchów którą zapoczątkowa Mudia wraz ze mną. Jest Sobieszewo, skręciliśmy w lewo w kierunku Górek Wschodnich. Parę kilometrów i jesteśmy na miejscu. Ptasi Raj utworzony w 1959 roku na powierzchni 198,07 ha u ujścia Śmiałej Wisły do zatoki Gdańskiej dla ochrony ptactwa wodnego i błotnego oraz miejsca odpoczynku ptaków na jednym z ważniejszych szlaków ptasich migracji. Odwiedziliśmy również dwie wieże obserwacyjne, zrobiliśmy parę fotek i kierujemy się w kierunku kolektora. Pogoda była fantastyczna, ciepło, mały powiewał wietrzyk z południa, także w drodze powrotnej dmuchał nam w plecy. Na końcu kolektora fotka pamiątkowa i pojechaliśmy do Świbna a następnie przez Przegalinę do Sobieszewa i do Gdańska.

Uważam, iż była to najbardziej udana wycieczka pod względem pogody no i bardzo miło po drodze się gawędziło z kolegami, przeważnie na temat już znany pt.„jak odchudzić rower”. Jest to ostatnio najczęściej komentowany temat, a ja już postawiłem pierwszy krok w tym kierunku wymieniając korbę Truvativ na korbę Hollowtech II LX, w ten sposób zyskałem 40dkg.

Na liczniku 78 km

do domu zjechałem o 15:30

Mieczysław Butkiewicz

asfalt=niewiele

dystans=100

kondycja=normalna

profil=normalny

trud=niski

m=Olszynka

obszar=morze

atrakcja=panorama

typ=rowerowy